Jeden z ostatnich filmów Briana De Palmy Nietykalni, znany jest polskiemu widzowi. Oglądaliśmy go na ekranach kin jeszcze w tym roku.
Akcja dzieje się w Ameryce, w czasach prohibicji. Główną postacią świata przestępczego jest Alfons Capone. Ten z rozrzewnieniem wspominany dzisiaj mafioso był w swoich czasach bardzo niebezpieczny i szkodliwy. Jego działalność, polegająca na przemycie i nielegalnym handlu spirytusem, uderzała w prostą ludność i narażała na straty skarb państwa.
Młody policjant Elliott Ness, który na własne oczy oglądał skutki działania Al Cappone’a, postanawia zniszczyć go. Montuje grupę „sprawiedliwych”, w skład której wchodzi policjant, księgowy i rewolwerowiec.
Nie udają się próby demaskatorskie ani też bezpośredniej interwencji. Proceder jest bardzo dobrze zorganizowany. Przyjaciele po długiej inwigilacji środowiska znajdują jednak słaby punkt Ala. Otóż dla ukrycia przestępstw prowadzi on pewien interes, lecz nie dba o płacenie podatków. Po prostu to zlekceważył.
Po dramatycznych wysiłkach udaje się postawić Ala przed trybunałem. Przestępca zostaje skazany na 11 lat więzienia. W więzieniu umiera.
Film pełen jest amerykańskich obrazków z lat trzydziestych, muzyki, korupcji, trupów i emocji. Uważam, że można śmiało porównywać go ze słynnym Żądłem. Kreacje Seana Connery, Kevina Costnera i Roberta De Niro wspaniale wkomponowują się w ten krajobraz.
Wydana niedawno gra firmy Ocean The Untouchables oparta jest na fabule tego filmu. Podobnie jak wiele gier tej firmy, Nietykalni są kilkuetapową grą — kombinacją elementów zręcznościowych. W sześciu etapach znajdujemy odwzorowanie najważniejszych wątków z filmu.
W pierwszym etapie trzeba dziesięć razy złapać szefa grupy przemytniczej, grasując po ukrytym magazynie. Drugi etap — to rozbijanie na moście przy granicy beczek zawierających kontrabandę. W części trzeciej bohater wyposażony w dubeltówkę przemyka się alejkami śledząc i strzelając do bandytów. Etap czwarty to słynne zajście na dworcu, gdzie do uratowania jest zjeżdżający ze schodów wózek z niemowlęciem. Etap piąty to ratowanie informatora Nessa na dworcu. Lufa pistoletu zaufanego Capone’a przystawiona jest już do głowy zdrajcy… Natomiast w części szóstej przedstawiona jest jedna z końcowych scen filmu — pogoń Nessa za Frankiem Nittim, zabójcą policjanta. Na końcu Nitti spada z dachu i ląduje wprost w samochodzie…
Gra bardzo wiernie oddaje treść filmu. Nie skłania jednak do zadumy ani głębszej refleksji nad właściwym problemem. Uważam, że fabuła filmu została niebezpiecznie spłycona. Nie brak jednak mocnych wrażeń, wspaniałych ragtime’ow i krwi. Gra dopracowana jest ze szczegółami i daje zadowolenie. Grafika jest bez zarzutu, odbiega znacznie od standardu firmy Ocean.
Gen
Firma: Ocean 1990
Opublikowano w czasopiśmie TOP SECRET 1 (1990)